Յոլովանալն. յոլովելն, իլն.
Ոչ զուղիղ վարս, եւ ոչ զբարեացն գործոց յոլովումն. (Խոսր.։)
Ջուրք յԱստուծոյ ունին զյոլովումն եւ զպակասումն. (Հ. դեկտ. ՟Լ՟Ա.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յոլովումն | յոլովմունք |
| accusatif | յոլովումն | յոլովմունս |
| génitif | յոլովման | յոլովմանց |
| locatif | յոլովման | յոլովմունս |
| datif | յոլովման | յոլովմանց |
| ablatif | յոլովմանէ | յոլովմանց |
| instrumental | յոլովմամբ | յոլովմամբք |