Համաբնութիւն. բնութենակցութիւն. համագոյութիւն.
Զոր մեք համաբնութեան եւ նոյնաբնութեան դաւանեմք զձայնս, նոքա փոփոխման եւ այլայլութեան վերագրեն անձանց երրորդութեան. (Լմբ. հանգ.։)
Ոչ ի համասեռից հաւասարութիւն, ոչ ի նոյնաբնութեանց բաղդատութիւն. (Սկեւռ. աղ.։)
Առ հօր ըստ նոյնաբնութեան, եւ առ հօր ըստ անձնաւորութեան. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | նոյնաբնութիւն | նոյնաբնութիւնք |
| accusatif | նոյնաբնութիւն | նոյնաբնութիւնս |
| génitif | նոյնաբնութեան | նոյնաբնութեանց |
| locatif | նոյնաբնութեան | նոյնաբնութիւնս |
| datif | նոյնաբնութեան | նոյնաբնութեանց |
| ablatif | նոյնաբնութենէ | նոյնաբնութեանց |
| instrumental | նոյնաբնութեամբ | նոյնաբնութեամբք |