adj.

ՈՐՈՄՆԱԲԵՐ ՈՐՈՄՆԱԲՈՅՍ. Որ բերէ կամ բուսուցանէ յիւրմէ զորոմն.

Ի բաց խլեցին զսէզ եւ զփուշ մեղաց, եւ հարին զորոմնաբեր արմատսն. (Տօնակ.։)

Որոմնաբեր բոյս դառնագոյն արմատոյն (Սանահն.։)

Որոմնաբոյս արմատս այս. (Կաղանկտ.։)