Սահեցումն. ուստի՝ Ի ՅԵՏ ՍԱՀԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ՝ իբր յետս կոյս սահիլն, կամ տմարդութիւն.
Չճանաչողութիւնն պերոզի, եւ ի յետ սահաւորութիւն բռնադատեաց զիս. (Փարպ.։ 1)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | սահաւորութիւն | սահաւորութիւնք |
accusatif | սահաւորութիւն | սահաւորութիւնս |
génitif | սահաւորութեան | սահաւորութեանց |
locatif | սահաւորութեան | սահաւորութիւնս |
datif | սահաւորութեան | սահաւորութեանց |
ablatif | սահաւորութենէ | սահաւորութեանց |
instrumental | սահաւորութեամբ | սահաւորութեամբք |