ՎՏԱՆԳՈՒԹԻՒՆ ՎՏԱՆԳՈՒՄՆ. Վտանգիլն (ը ամ առման).
Վտանգելոց օգնական. վտանգութիւն՝ է՛ որ հիւանդութեան, եւ է՛ որ մեղաց, եւ կամ հաւատոյ։ Եւ եյս ի կամայից է վտանգութիւն փախչել յանհաւատից եւ ի չարաց. (Շ. բարձր.։)
Զվտանկութիւն քաղաքին յաւելու առ ի նշանակ. (Ոսկ. ես.։)
Բազմաց վտանգումն իրքն լինէին. (Ոսկ. լուս.։)
Զվտանգումն բարեկամին՝ անձին քում համարեա. (Ոսկիփոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վտանգումն | վտանգմունք |
| accusatif | վտանգումն | վտանգմունս |
| génitif | վտանգման | վտանգմանց |
| locatif | վտանգման | վտանգմունս |
| datif | վտանգման | վտանգմանց |
| ablatif | վտանգմանէ | վտանգմանց |
| instrumental | վտանգմամբ | վտանգմամբք |