ԱՅԼԱՍԷՐՈՒԹԻՒՆ. սէր այլոյ՝ յետ սիրոյ անձին. (լաւ եւս է գրել ԱՅԼԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ, որպէս սերունդ զաւակի. )
Այլասէրութիւն առ լաւն (բնաւորեալ էր յադամ). որպէս ոչ առանձին եւ կնոջն՝ այլ ի կողմէ նախ եղելոյն՝ առ նա լինել (սիրոյ). (Անյաղթ հց. իմ.) (իբր զի՝ եթէ տեսանէր ադամ զո՛ր է մարդ նման իւր բանական կենդանի, սիրէր բնաւորապէս. այլ զի նախ ետես զեւայ՝ եւ այն յիւրմէ եղեալ, հարկաւ սիրէր զնա)։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | այլասիրութիւն | այլասիրութիւնք |
| accusatif | այլասիրութիւն | այլասիրութիւնս |
| génitif | այլասիրութեան | այլասիրութեանց |
| locatif | այլասիրութեան | այլասիրութիւնս |
| datif | այլասիրութեան | այլասիրութեանց |
| ablatif | այլասիրութենէ | այլասիրութեանց |
| instrumental | այլասիրութեամբ | այլասիրութեամբք |