Անխզելի

adj.

Որ ոչ խզի. անքակտելի. անքակ. անլոյծ. եւ անվնասելի. ἅρρηκτος, ἁρραφής. indissolubilis, infractus. որ չիփրթիր՝ չիբաժնուիր. այրըլմազ՝ սեօքիւլմէզ. գըրըլմազ.

Անխզելի կապ, կամ հանգոյցք, լարք. (Նար.։)

Բնաւորականաւ իւիք եւ անխզելեաւ կապով. (Կիւրղ. գանձ.։)

Զայն պահեա՛ հաստատուն եւ անխզելի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 14։)

Առասան երեքկղի անխզելի. (Տօնակ.։)

Անխզելի պահել զմիաբանութիւն եղբայրութեանն. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)

Վասն զկապ սիրոյ զհրաշալւոյն անխզելի պահելոյ. (Խոր. ՟Բ. 6։)

Անխզելի ունին զկարգ սիրոյ միաւորութեան. (Շ. մտթ.։)

Ի չարութենէ անխզելի մնալ։ Անխզելի զմիտս ի չարութենէն պահնակեալ. (Յհ. կթ.։)

Անխզելի աշտարակ. (ՃՃ.։)

adj. adv.

Կամ յար եւ կից. սերտութեամբ. անվրէպ. անսխալ, եւ անսխալապէս. ἁραρότως. apte, firmiter.

Եւ Քրիստոս անխզելի՛ ապա զօրութիւն Աստուծոյ է։ Արդ անխզելի իմաստութիւն է Աստուածն Բան։ Անխզելի՛ ապա ի բարի խորհողացն խոստովանեալ է շարադրութիւն. (Աթ. ՟Զ։)