cf. ԲԱՑԱՍՈՒԹԻՒՆ.
Ի յընտրութիւնսն ստորոգումն մի իցէ այս, եւ բացասումն ոմանց. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բացասումն | բացասմունք |
| accusatif | բացասումն | բացասմունս |
| génitif | բացասման | բացասմանց |
| locatif | բացասման | բացասմունս |
| datif | բացասման | բացասմանց |
| ablatif | բացասմանէ | բացասմանց |
| instrumental | բացասմամբ | բացասմամբք |