adj. s.

illuminator;
սուրբ Գրիգոր՝ — Հայաստանեայց, St. Gregory, the illuminator of the Armenian nation.

adj.

φωτιστήρ, φωστήρ, φωταγωγός, -ών , ἑπιφαύσκων iluminator, illustrans եւ այլն. Լուսաւորօղ. լուսատու. որ լուսաւորէ զգալի կամ իմանալի լուով. ուսուցիչ լուսաւոր վարդապետութիւն, պայծառացուցիչ. դարձուցիչ ի խաւարէ ի լոյս. կրթօղ ի հաւատս, եւմկրտօղ եւ ծնօղ յորդիս լուսոյ։ Քանզի ասի զլուսաւորաց երկնից.

Կամ թէ ո՞չ տեսանիցեմք զարեգակն լուսաւորիչ՝ նուաղեալ. (Յոբ. ՟Լ՟Ա. 26։)

Զաստուածոյ. եւ զբանէն աստուծոյ։

ընկալան զլուսաւորիչ հուր կենդանութեան, այսինքն զբանն աստուածոյ։ ինքն սրբութիւն սրբոց՝ լուսաւորիչ է բանական բնութեանս միշտ. (Ագաթ.։ Յճխ. ՟Ա։)

Զաստուածածնէ.

Լուսանըկար ծընօղ անմահին լուսաւորիչ ազգիս մարդկային. (Գանձ.։)

Զհրեշտակաց.

Զայս ուսանէր աստուածաբանն (եսայի) ի լուսաւորչէն իւրմէ հրեշտակէ։ Գերազարդիցն նոցա հանճարոց մեք անգիտանամք, եւ յաւէտ զի զնոցայսն ա՛յլ լուսաւորչի եւ զգացուցչի եմք կարօտ. (Դիոն. երկն.։)

Զքահանայից, եւ զվարդապետաց.

Լուսաւորիչքն՝ վերագոյն վարդապետութեամբ, որպէս քահանայք, եւ սարկաւագունք. (Մաքս. ի դիոն.։)

Պայծառացան այսօր սուրբ եկեղեցիք լուսաւորչօք կենդանեօք։ Որ երկոքումբք սուրբ լուսաւորչօք տանն թորգոմայ. (Շար.։)

Լուսաւորիչքն աշխարհի եւ առաջնորդքն եկեղեցւոյ քահանայապետք սուրբք գրով աւանդեցին, (Վրք.հց. ՟Ա։)

Առաւել զառաքելոց. եւ առանձինն զպետրոսէ՝ եւ պօղոսէ որպէս զերկուց լուսաւորաց յերկինս.

Զլուսաւորչացն երկնայնոց. (Նար. առաք.։)

Լուսաւորիչք տիեզերաց։ Որ երկոքումբք ընտրելովք՝ լուսաւորչօքն աշխարհի. (Շար.։)

Եւ սեպհականեալ կոչմամբ՝ զսրբոյն գրիգորէ, որ լուսաւորեաց զհայաստանեալքս առ հասարակ.

Լուսաւորիչին մերոյ։ Զիմ լուսաւորիչն. (Խոր. ՟Բ. 65. 89. եւ ամենայն գիրս մեր. եւ Շար. եւ այլն։)

Որպէս եւ Սիկիլիացիք լուսաւորիչ իւրեանց գիտեն զսուրբն բագարատ։ (Հ=Յ. յուլ. ՟Ժ՟Դ.։)