adj.

mild, moderate, temperate.

cf. ՄԵՂՄ.

Մեծաւ մեղմական զգօնութեամբ ամենայն ինչ լինէր։ Կարի հեզութեամբ եւ մեղմական խոնարհութեամբ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։ ՟Գ. 13։)

Ասէ մեղմական ձայնիւ. որդեա՛կ իմ բասիլիոս. (Ճ. ՟Գ.։)

Ո՞չ մեղմութեամբ մեղմական վանդիւ նիրհմամբ ընկղմեցեր. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)