Յառաջելն. յառաջադիմութիւն.
Ո՛չ է յառաջումն՝ հանել զդեւս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
ՅԱՌԱՋՈՒՄՆ որպէս Յառաջադիմութիւն.
Գոհացան զաստուծոյի յառաջումն տղայոյա՝ վկայութեամբ աբասուն. (Վրք. հց. ձ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յառաջումն | յառաջմունք |
| accusatif | յառաջումն | յառաջմունս |
| génitif | յառաջման | յառաջմանց |
| locatif | յառաջման | յառաջմունս |
| datif | յառաջման | յառաջմանց |
| ablatif | յառաջմանէ | յառաջմանց |
| instrumental | յառաջմամբ | յառաջմամբք |