Վա՛յ ասելն կամ տալն, աւաղումն, ողբումն. թշուառութիւն. անէծք.
Բառնալ բերել զմարգարէականն ի գլուխս իւրեանց վայասացութիւն. (Յհ. իմ. երեւ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վայասացութիւն | վայասացութիւնք |
| accusatif | վայասացութիւն | վայասացութիւնս |
| génitif | վայասացութեան | վայասացութեանց |
| locatif | վայասացութեան | վայասացութիւնս |
| datif | վայասացութեան | վայասացութեանց |
| ablatif | վայասացութենէ | վայասացութեանց |
| instrumental | վայասացութեամբ | վայասացութեամբք |