adj.

cf. Անընդունելի;
— լինել, to be inadmissible.

adj.

(որ գրի եւ ԱՆԸՆԳԱԼ). Չընկալեալ. անընդունելի.

Զի մի՛ յանկարծ երեւեալ՝ անծանօթ անընկալ լիցի։ Անընկալ եղեւ (ի մարդկանէ). (Ագաթ.։)

Ապաշխարութիւն նոցա անընկալ լիցի։ Անընկալ լիցի տօնն. (Կանոն.։)

Իբր անընդունակ. անկցորդ.

Քաղցեաւ եւ ծարաւեցաւ՝ անընգալ ի հաշանաց, եւ մաքուր ի մեղաց. (Թէոդոր. մայրագ.։)

adv.

Առանց ընդունելոյ կամ առնլոյ ինչ.

Մեծամեծ պարգեւօք պատուել. վասն որոյ հաւանեցուցեալ զարքունիսն՝ անընկալ թողոյր (Մեսրոպ). (Կորիւն.։)

ԱՆԸՆԿԱԼ ԼԻՆԵԼ. որպէս Չընդունել. չանսալ.

Անընկալ եղեալ՝ եւ ոչ կատարէ զհրաման իշխանին իւրոյ։ Անընկալք եղեն բանից նորա. (Ղեւոնդ.։)