adj.

Որպէս առաւելազանց. գերազանց.

Իբրեւ ընդ ամուր պարսպաւ պահէ զնոսա իւրով առաւելական զօրութեամբն։ Ո՞վ կարիցէ զառաւելական պատիւն պատմել բանիւք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 28. եւ Ոսկ. ղկ.։)

Եւ Յայտարար առաւելութեան.

Յաւէտն առաւելական է, եւ ազդող. (Երզն. քեր.։)

Ի խօսս առաւելականս առնել սո՛ւր. (Քեր. քերթ.։)