adj.

συνεγνωκώς, συνειδώς conscius Գիտակ իմիք զոյգ ընդ այլում, կամ առանձինն. իրագէտ. տիրապէս գիտակ ի ներքուստ.

Գիտակակից հօր էութեան. (Երզն. մտթ.։)

Եթէ ոք գիտակակից եղեւ մեղաց ուրուք։ Որք գիտակակիցքն են։ Որք ոչ գիտակակիցքն էին մեղուցելոցն. (Բրս. կանոն. եւ Բրս. հց.։)

Գիտակակի՛ց լեր ինձ տէր. (ՃՃ.) իմա գիտակ գոլով կարեկից լեր։

ԳԻՏԱԿԱԿԻՑ ՄԻՏՔ. իբր Գիտակցութիւն կամ խիղճ մտաց.

Գիտակակից մտօքն ամաչել. (Ածաբ. կարկտ.։)