adj. s.

fraudulent, fallacious, disloyal;
impostor;
felon, cheat, prevaricator, sycophant, traitor.

adj.

ἑπίβουλος insidiator, insidiosus Դաւօղ. նենգօղ. դարանակալ. որոգայթադիր. սատան. նենգնգործ.

Մի՛ լիցի դաւաճան բանակին։ Վիճակ դաւաճանաց։ Զարթիցեն դաւաճանք նորա։ Առաքեցին դաւաճանս. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Դ. 4։ ՟Բ. Թագ. ՟Բ. 16։ Ամբ. ՟Բ. 7։ Ղկ. ՟Ի. 20։)

Ընտանի դաւաճան. (Նար. ՟Ծ՟Ա։)

Յովսէփ դաւաճանիցն եղբարց ոչ պահէր ոխս. (Դիոն. թղթ.։)

Եւ իբր Դաւողական.

Ի դաւաճան խորամանկութեանց. (Լմբ. սղ.։)

s.

ԴԱՒԱՃԱՆՔ, որ եւ ԴԱՒԱՃԱՆ. գ. Իբր Դաւաճանութիւն. դաւ. դաւանք.

Դաւաճանս կրեալ յիւրայոցն՝ փախեաւ ի մադիամ. (Նախ. ել. ՟Ե։)

Խրոխտաբար դաւաճանօք մնայր աւարտին. (Ճ. ՟Զ.։)

Խաբէութեամբք եւ դաւաճանօք վարատեալ. (Մագ. ՟Ի՟Զ։)

Ինձ առիթ եւ դաւաճան ապականութեան փորեցին։ Դաւաճանօք թշնամեացն, կամ յանցուցելոցն. (Լմբ. սղ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Դաւաճանաբար

Դաւաճանեաւ

Դաւաճանեմ, եցի

Դաւաճանող

Դաւաճանութիւն, ութեան

Դաւաճանումն, ման

Voir tout