adj.

difficult, hard, impracticable, painful, laborious, fatiguing, grievous, unpleasant, vexatious, thorny, delicate, imposing;
heavy, weighty, onerous, rough, rugged.

adj.

ԴԺՈՒԱՐԻՆ որ եւ ԴԺՈՒԱՐ. δύσκολος, δυσχερής, χαλεπός եւ այլն. difficilis, operosus, molestus, gravis, durus, saevus Աշխատալի. տարժանելի. ծանր. խիստ. նեղիչ. սաստիկ. անհնարին. դժկամակելի. դժար, ծանտր.

Դժուարին է՝ որ զինչսդ ունին, մտանել յարքայութիւն աստուծոյ. (Մրկ. ՟Ժ. 23։)

Եղիցին ամենայն դժուարինք՝ ի դիւրինս. այսինքն անկոխ վայրք. (Ես. ՟Խ. 4։)

Դժուարին առ հասանել է. (Եւս. քր. ՟Ա.)

Ի յոյժ դժուարինս կարծեցեալ է մեզ. (Փարպ.։)

Դժուարինս եւ ծանր համարէիք. (Ոսկիփոր.։)

Դժուարին կենդանի է մարդս առ ի սովորելն սննդեամբ ըստ հարկաւոր սահմանին. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)

ԴԺՈՒԱՐԻՆ. իբր Դժնդակ. եւ Դժնեայ.

Դժուարին աւուրք, նեղութիւն, հիւանդութիւն, համբաւ. (Ծն. ՟Խ՟Է. 9։ ՟Բ. Մակ. ՟Զ. 3։ ՟Թ. 21. 22. 24։)

Մի՛ գուցէ դժուարին ինչ ի թագաւորէն դիպի արանց. (Փարպ.։)

Դժուարին կենցաղ։ Երեսս խոժոռս եւ դժուարինս. (Մաշկ.։)

Տեսանէր զոմանս այլակերպ երեսօք՝ դժուարինս եւ ահագնահայեացս. (Ոսկիփոր.։)

Ի տեղի ինչ դժուարին։ Ի խորխորատս դժուարինս. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Ժ՟Թ։)

ԴԺՈՒԱՐԻՆ. Իբր Հիւանդագին. դժուարաբուժելի. մերձ ի հոգեվարս.

Ո՞րպէս իցէ եղբայր քո. իսկ նա ասէ. դժուարին. (Վրք. հց. ՟Ի։)

Դժուարիմ եմ բնութեամբ առ ամենայն անկատար. (Բրս. գոհ.) իմա՛, դժկամակ եմ, դժուարիմ։

adv.

ԴԺՈՒԱՐԻՆ. մ. Դժուարութեամբ. եւ Իբր հիւանդ ծանր.

Գործեցեալ չարն դժուարի՛ն ջնջին. (Մաշկ.։)

Ո՞վ է սա, որ այսպէս դժուարին անկեալ դնի. (Վրք. հց. ՟Թ։)