s.

ὅχλος perturbatio, molestia, moles, tumultus ἁηδές injucundum որ եւ Թախանձ. թախանձանք, Ստիպումն ձեռնարկութեամբ. եւ յոյզ բանից. նեղը խօթելը, մտնալը. զօռ.

Ոչ մի ոք ի սահմանացդ ընդ թախանձութեան մեղադրանօք անկանի։ Կրթեա՛ զքեզ կոչեցելովն առ ի բազմաց թախանձութիւն. (Անյաղթ պորփ. եւ Անյաղթ ստորոգ.։)

Ուր չիք ինչ ծաղր, եւ ոչ մարմնաւոր ինչ իրաց թախանձութիւն. յն. աղմուկ. (՟Ա. Տիմ. ՟Ժ՟Դ։)

Կամ Նեղութիւն. անձկութիւն. տաղտկութիւն. դժկամակութիւն.

Ժուժկալութեամբն (խնդրօղ երից նկանակաց՝) յաղթեաց թախանձանացն ... Որ ոչ թախանձութեամբ զգածի (Աստուած), եւ ո՛չ քնոյ ծառայէ. (Սեբեր. ՟Թ։)

Զբազում թախանձութիւնն, եւ զյետոյ բնաւորեալն ... որ են խռովեցուցիչք։ Վասն առ մարմնոցն թախանձութեան տեսանել լինելով։ Եթէ հանդերձեալ են ծիծաղել զինեւ, ոչ իցէ ինչ թախանձութիւն՝ խաղալով եւ ծիծաղելով շրջել ի հանդիսարանի. (Պղատ. տիմ. եւ Պղատ. եւթիփռոն.։)

Իսկ որ գրի ի Վարս ոսկ. ըստ հին ձեռ.

Գիտելով քո զբազում թախծութիւնս իմ.

ի ձեռ. նոր՝ դնի,

զԲազում թախանձութիւնս։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թախանձութիւն թախանձութիւնք
accusatif թախանձութիւն թախանձութիւնս
génitif թախանձութեան թախանձութեանց
locatif թախանձութեան թախանձութիւնս
datif թախանձութեան թախանձութեանց
ablatif թախանձութենէ թախանձութեանց
instrumental թախանձութեամբ թախանձութեամբք