adj. s.

cf. ԺԱՌԱՆԳ. κληρονόμος haeres, possessor.

Բոլոր մեծութեան իւրոյ զնսա առնէ ժառանգորդս. (Եղիշ. հայր մեր.։)

թողու ժառանգորդս որդիս կամ դստերս. (Մխ. դտ.։)

Զգուշացուցին նոցին աւանդապահք եւ ժառանգորդք. (Յհ. իմ. ատ.։)

Անմահից կենացն լինել ժառանգորդ։ Այսր ամենայնի տէր եւ իշխան եւ ժառանգորդս արար զմարդն. (Յճխ.։)

Ոչ եղեւ ժառանգորդ հայրենի առաքինութեանն. (Խոր. ՟Բ. 31։)