adj.

of a slow tongue or hard language;
lisping, stammering, stuttering;
— լինել, to have an impediment in speech.

adj.

βαρύγλωσσος, βραδύγλωσσος gravis vel tardus lingua, tardiloquus. Որոյ ծանր է լեզուն. յամրախօս. եւ Թանձրաբարբառ. լեզուն ծանտր.

Նրբաձայն եւ ծանրալեզու եմ ես. (Ել. ՟Դ. 10։ եւ Եպիփ. կուս.։)

Առ ժողովուրդ խորխօս ծանրալեզու. (Եզեկ. ՟Գ. 5։)