Հպարտանալն. հպարտութիւն. սնապարծութիւն.
Ապա թէ ոք երթիցէ ամբարտաւանութեամբ՝ հպարտանօք ի ցոյցս տեսողաց. (Կանոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հպարտանք | |
| accusatif | հպարտանս | |
| génitif | հպարտանաց | |
| locatif | հպարտանս | |
| datif | հպարտանաց | |
| ablatif | հպարտանաց | |
| instrumental | հպարտանաւք |