adj.

ἁθλητήρ, ἁθλητικός certator, athleta, athleticus πυκτικός ad luctam sive pugilatum aptus. Մրցօղ. որ կարէ մուցացի կռուիլ. ըմբիխ. եւ Որ ինչ ա՛նկ է մրցողաց.

Մտաւոր մարտիրոս մրցական. (Շ. տաղ.։)

Մրցականք եւ ընթացականք ասին՝ վասն զօրութիւն ունելոյ առնել ինչ դիւրեաւ։ Մրցական մակացութիւն ասի, եւ մարտական. (Արիստ. որակ.։)

s.

ՄՐՑԱԿԱՆՆ գ. ՄՐՑԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ Արուեստ մրցելոյ. մրցութիւն.

Ընթացականն կամ մրցականն, որ ըստ զօրութեան մրցականութիւն ասիցի. (Արիստ. որակ.։)