adj.

ՅՈՒՍԱԼԻՐ ՅՈՒՍԱԼԻՑ. Լի կամ լցեալ յուսով, եւ ակնկալութեամբ.

Ունկնդիր լինել Աստուծոյ՝ պաղծառ եւ յուսալիր ունի զյանգումն. (Պրպմ. ՟Լ՟Բ։)

Որպէս վասն երկայնմտութեան համբերողացն, եւ յուսալից սպասելոցն գայցէ երեւել. (Ագաթ.։ եւ Բուզ. ՟Դ. 5։)

Համարձակութիւն առեալ յուսալից փութով՝ զիւրեանց մշակութիւնն ցուցանեն. (Կորիւն.։)

Հանգո՛ զնա յուսալից հաւատով. (Եփր. ծն.։)