adj.

caused, occasioned;
created, done, made;
guilty, culpable.

adj.

αἱτιατός ex caussa procedens, productus, effectus. Ունօղ զպատճառ. պատճառեալ. մանաւանդ՝ եզականն, արարած.

Նախախնամութիւն աստուածպետութեանն յամենայն պատճառաւորացս է օրհնաբանելի. (Դիոն. ածայ. ստէպ։)

Թողեալ զպատճառն՝ պատճառաւորացն պաշտօն մատուցանիցեն. (Եզնիկ.։)

Միայն առիթ պատճառաւորացն. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Զպատճառէն Աստուծոյ, եւ զպատճառաւորացս գոյեղինաց. (Վրդն. ծն.։)

ՊԱՏՃԱՌԱՒՈՐ. αἵτιος reus. Տուօղ պատճառս կամ զառիթ. վնասաւոր. յանցաւոր.

Տրտմեալ հարցանէին՝ վասն մեղաց, յոր պատճառաւոր չէին. (Բրսղ. մրկ.։)

Արարեալ զնա, ասէ, յանդիման, ոչ ինչ գտի զնա պատճառաւոր. (Ոսկ. գծ.։)

Որ թէպէտ եւ պատճառաւոր գտանիցի, սակայն ոչ տան զնա անդրէն յաքսորս դարձուցանել. (Վրք. ոսկ.։)

Զամենայն պատճառաւորս ինչ (համարեալս) չարչարէր դառնագոյն. (Վրք. հց. ձ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պատճառաւոր պատճառաւորք
accusatif պատճառաւոր պատճառաւորս
génitif պատճառաւորի պատճառաւորաց
locatif պատճառաւորի պատճառաւորս
datif պատճառաւորի պատճառաւորաց
ablatif պատճառաւորէ պատճառաւորաց
instrumental պատճառաւորաւ պատճառաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Պատճառաւորիմ

Voir tout