s.

Աղօթակացութիւն. աղօթք.

Կէտոսն զբերանն եբաց յելս աղօթկերութեան, եւ զլեզուն փոխ տուեալ ի բանից բարբառս. (Փիլ. յովն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աղօթկերութիւն աղօթկերութիւնք
accusatif աղօթկերութիւն աղօթկերութիւնս
génitif աղօթկերութեան աղօթկերութեանց
locatif աղօթկերութեան աղօթկերութիւնս
datif աղօթկերութեան աղօթկերութեանց
ablatif աղօթկերութենէ աղօթկերութեանց
instrumental աղօթկերութեամբ աղօթկերութեամբք