s.

idleness, inaction, indolence;
inefficacy.

s.

ἁπραξία, τὸ ἁνενέργητον. otium, cessatio, ineptio. Անգործն կալ մնալ. դադարումն ի գործոյ. դատարկութիւն. հեղգութիւն. իշսիզլիք, ավարելիք.

Զըստ քնոյն անգործութիւն (աչաց) ոչ է ի մէջ առնլիս։ Դատարկութեան եւ անգործութեան է այսպիսիս. (Փիլ.։)

Պահէ չարեացն անգործութեամբն զշաբաթս, եւ զբարեացն անգործութիւն ոչ ընդունի. (Նիւս. երգ.։)

Գիշեր կոչէ զհանդերձեալն վասն անգործութեան. քանզի բարի կամ մեղք անդ այլ ոչ գործին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 10։)

Ընդ անգործութեան խառնել եւ զքնոյն խորութիւն. (Յհ. իմ. ատ։)

Յանգործութենէ մշակաց մոլախոտի. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)

Իւրաքանչիւր չարի յօրինել զներհակն. անգործութեանն՝ զգործասիրութիւնն. (Յճխ. ԻԳ։)

Անասնաբարոյք լինելով դատարկութեամբն եւ անգործութեամբ. (Պիտ.։)

Աղքատացն մերկութեանն է (պատճառ՝) անգործութիւնն. (Համամ առակ.։)

Եւ անգործ թողեալ լինելն. չարկանելն ի գործ. չբանեցնելը, բանի չբերելը՝ չգալը.

Յանգործութեան էին կտակարանք մեր։ Որ լայր զիւր անգործութիւնն. (Արշ. ԻԸ. ԿԹ։)

Ոչ ծրարեալ անգործութեամբ. (Սկեւռ. լմբ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անգործութիւն անգործութիւնք
accusatif անգործութիւն անգործութիւնս
génitif անգործութեան անգործութեանց
locatif անգործութեան անգործութիւնս
datif անգործութեան անգործութեանց
ablatif անգործութենէ անգործութեանց
instrumental անգործութեամբ անգործութեամբք