ἁδιάστατος. dimensione carens, indivisibilis. Որ ոչն զատանի. անհատ ի մասունս. անբաժանելի (կէտ). պեօլիւնմեզ. թագսիմ օլունմազ. լա իւնֆէք.
Ունելով յինքեան զանզատն բնութիւն եւ զզատականն։ Քանզի անզատն կարգեալ դասի ըստ նշանի միայն. իսկ զատականն ըստ երից տեսակաց։ Թիւք են (համեմատ). անզատ նշանին՝ մի, եւ գծին՝ երկուն, եւ վեր ի վերոյ երեւմանն (մակերեւութին) երեք, եւ հաստատնոյն՝ չորք. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Զանմասնն այնր ամանակի եւ զանզատ վախճանն։ Գործել յանզատէն զզատականն բնութիւն. (Նիւս. կազմ.։)
Կամ անբաժան. անանջատ. այրըլմազ.
Անզատ խառնութեամբ միաւորիլ. (Յիշատ. ոսկ. յհ.։)
Կամ ոչ զատուցեալ. ոչ հեռի.
Անզատ ի մարդկանէ զկայանս բնակութեան արարեալ. (Պիտ.։)