vn.

to deny, to gainsay, to disown, to disavow;
to falsify, to contradict, to oppose;
to be unmindful of favours received, to be ungrateful, unthankful.

ն.

ἁρνέομαι nego, abnego Ուրանալ. հրաժարել. յուրաստ լինել, բացասել.

Ժխտեաց սառա եւ ասէ՝ թէ ոչ ծիծաղեցայ. (Ծն. ՟Ժ ՟Ը. 15։)

Եթէ եգիտ կորուստ ինչ, եւ ժխտիցէ ի վերայ նորա. (Ղեւտ. ՟Զ. 3։)

յորժամ ժխտեն զճշմարտութիւն. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Զ։)

զարեգակն ոչ ոք կարէ ժխտել. (Երզն. քեր.։)

ԺԽՏԵՄ. ἁγνωμονέω ingrate me gero, tergiversor, fidem rumpo. Անճանաչօղ լինել երախտեաց. թիկունս դարձուցանել ապախտ առնել. ապերախտիլ. եւ Նենգել.

Ժխտողք եւ երախտակորոյսք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։)

Ըստ աւանդակորոյս ժխտողին։ պարտուցն ժխտել տաղանդացն ճեպով մեծաւ ի տուժի։ Եթէ մեք ժխտեմք, դու առատապէս շնորհակալ ընձեռես. (Նար. ՟Բ. ՟Ի՟Զ. ՟Ծ՟Ա։)

Ո՞ր ազգ զլացաւ զերախտիս տեառն իւրոյ մարդկութեան, կամ ժխտեաց փառաց նորին եւ աստուածութեանն։ Ժխտեցաք պատուիրանին։ Ժխտեցին շնորհին. (Լմբ. ատ. եւ այլն։)

Ժխտող լինել որդոյն սիրելւոյ. (Յհ. կթ.։)

Ի սէր ժխտող մամոնային՝ զիս կապեցի կամաւ յախտին. (Յիսուս որդի.։)