adj. s.

στρατηγός dux, praepositus. Իշխան եւ ոստիկան գաւառի՝ իբրու զօրավար եւ պահապան արքունի յերեսաց թշնամեաց. կողմնապետ. կողմնակալ.

Դիմեցին նոքա ի վերայ գորգեայ, որ կողմնապահ կայր կողմանց եդովմայեցւոց. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 32։)

Կողմնապահ թողեալ երկրին՝ ինքն դարձաւ առ թագաւորն. (Զենոբ.։)

Եթող անդր զբազումս ի նախարարացն կողմնապահս. (Խոր. ՟Բ. 41։)

Կուսակալք եւ կողմնապահք. (Յհ. կթ.։)

ԿՈՂՄՆԱՊԱՀՔ. Զօրք՝ որ ենն ի կողմնական թեւս.

Առաջապահօք. (Եղիշ. ՟Գ։)