adj.

gone before, preceded;

s.

precursor, forerunner.

ՆԱԽԱԳՆԱՑ եւ ՆԱԽԱԳՆԱՑԵԱԼ. προηγούμενος, προοδευκότος praecedens. Յառաջընթաց. եւ Կանխաւ երթեալն.

Գնասցու՛ք ընդ անձուկ ճանապարհն՝ համարձակ, վասն նախագնաց առաջնորդին յիսուսի. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 1։)

Պօղոս նախագնաց աղօթիցն զնախագնաց զսուրբսն ունիցին. (Խոսր. պտրգ.։)

Մի՛ հետովքն մոլորիր նախագնացելոցն ընդ կենցաղս. (Նիւս. երգ.։)