s.

immoderate desire of honour or glory, ambition, vain-glory, point of honour;
generosity, liberality;
obligingness.

s.

φιλοτιμία, φιλοτίμημα, φιλοτιμόν honoris studium, ambitio, conatus. Պատուասէրն լինել. փառասիրութիւն. փոյթ փառաց. եւ պատույ անձին.

(ընդդէմ դնել) պատուասիրութեան զնուաստուին. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։)

Որ լինեն ի ձեռն պատուասիրութեան, այսինքն սնափառութեան. (Անյաղթ պորփ.։)

Գերագոյն էր (մովսէս) քան զամենայն պատուասիրութեան եւ իշխանսիրութիւն. (Դիոն. թղթ.։)

Ոմն ի պատուասիրութենէ. (յափշտակեալ՝ անկաւ, Փիլ. լիւս.։)

Բբազումք առ ի յաղթութեան պատուասիրութիւն՝ եւ զմարմինս անտես առնեն. (Բրս. պհ. ՟Բ։)

ՊԱՏՈՒԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ. φιλοτιμία եւ այլն. munificentia, liberalitas. Փոյթ պատուելոյ զայլս. մարդասիրութիւն. մեծարանք. պատիւ. հանդէս.

Այնքան ամենապատկառ պատուասիրութեամբք իսրայէլ տօներ. (Նար. խչ.։)

Առաքէ ի խիդիր ինձ զոմն ... բազմահարկի պատուասիրութեամբ։ Մեծարեալ ի նոցունց բազում պատուասիրութեամբ։ Յհ. (կթ.։ Կիր. պտմ.։)

Գալովն՝ այնպիսի պատուասիրութիւն երեւեցուցանէր (քրիստոս). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 30։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif պատուասիրութիւն պատուասիրութիւնք
accusatif պատուասիրութիւն պատուասիրութիւնս
génitif պատուասիրութեան պատուասիրութեանց
locatif պատուասիրութեան պատուասիրութիւնս
datif պատուասիրութեան պատուասիրութեանց
ablatif պատուասիրութենէ պատուասիրութեանց
instrumental պատուասիրութեամբ պատուասիրութեամբք