cf. Պաշտօնակից. συλλειτουργός, -ων.

Քեւ զուարճանան դասք իմանալի՝ հոգեղինացն զինուորութիւնքն, սպասաւորակից մարմնաւոր ընծայեալ զքեզ տեսանել։ Նաեւ զօրութիւնք երկնայինք սքանչանային ընդ սպասաւորակցին առաքինութիւն. (Բրս. ի ստեփ.։)

Ի պատարագսն մատուցանել սպասաւորակից է ամենայն աշխարհ ընդ նմա. (Փիլ. քհ. ՟Զ։)

Սպասաւորակից եղեն մեզ եւ պաշտօնակից. (Բրս. պտրգ.։)