s.

admiration, wonder;
ի — չումն կրթիլ, to be amazed, astonished, surprised.

s.

Սքանչացումն. սքանչանք.

Կալաւ զիս սքանչումն լսողաց. եւ զարմանալի մտաց խորհրդական մարդկան. (Մեկն. ղկ։)

Առ ի սքանչումն հաւատոցն եւ հաստատութեան. (Կիւրզ. ղկ։)

Կարծէր ինչ գործել արժանի սքանչման. (Եփր. աւետար։)

Ամենայն սքանչմանց արժանիք։ Ընդ սքանչմանցն տանել ճանապարհ։ Ի սքանչումն տեսողացն։ Ընդ որ ի սքանչումն կրթեալ։ Ի սքանչման ջլաձիգ լինել բնաւորեցաւ. իսիւք։ (Պարապմ. ՇԹ։ Իգն։ Սկեւռ. ի լմբ։)

Թուեաց անճառապէս սքանչմամբ։ Երկիւղիւ եւ սքանչմամբ։ Տես զհրեշտակաց զսքանչումն. (Նար. Երգ։)

Եւ իբր Սքանչելիք. սքանբք.

Նաեւ այն եւս երկրորդ նշան է, եւ սքանչումն. (Նանայ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif սքանչումն սքանչմունք
accusatif սքանչումն սքանչմունս
génitif սքանչման սքանչմանց
locatif սքանչման սքանչմունս
datif սքանչման սքանչմանց
ablatif սքանչմանէ սքանչմանց
instrumental սքանչմամբ սքանչմամբք