s.

cf. Տաժանք.

s.

ՏԱԺԱՆԻՔ ՏԱԺԱՆՈՒԹԻՒՆ ՏԱԺԱՆՈՒՄՆ ՏԱԺԱՆՔ. μόχθημα, κόπος, πόνος labor, defatigatio, molestia. Տաժանիլն. դժնդակ աշխատութիւն. վաստակք. տառապանք. ջանք. պարտասումն.

Այսոքիկ են ամբարեալքն քո անօրէնուեւեանն տաժանեաց թշուառաքիրտն թոշակք. (Նար. խչ.։)

Իւրոյ տաժանութեանն անգիտութիւնն։ Միշտ թշուառայեղծ տաժանութեամբ պաշարեալ. (Նիւս. բն.։ Պիտ.։)

Տաժանմամբ կրից։ Մեծաւ տաժանմամբ։ Տեսի զտաժանմունսն։ Այնչափ տաժանումն եւ քրտունս կրեցին։ Ի բաց հատանելով զխորամանկացն տաժանմունս. (Նար. ՟Բ։ Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։ Ածաբ. ժղ.։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14. 37։)

Ածեալ մեծաւ տաժանօք զզօրսն ընդ դժուարին վայրս լերանցն. (Պտմ. առ Լեհ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տաժանումն տաժանմունք
accusatif տաժանումն տաժանմունս
génitif տաժանման տաժանմանց
locatif տաժանման տաժանմունս
datif տաժանման տաժանմանց
ablatif տաժանմանէ տաժանմանց
instrumental տաժանմամբ տաժանմամբք