adj.

որ եւ ասի ՏՐՏՄՈՂ. Այն՝ որ տրտմեցոյց կամ տրտմեցուցանէ. նեղիչ.

Հանգուսցես դու զմիտս լլկողաց եւ տրտմեցուցչաց քոց։ Իրք փորձութեանց ամենայն տրտմեցուցիչք են, եւ դառնացուցիչք։ Զոր տեսանէ զմիտս (մեր աստուած) հաճոյ լիցի իւր, եւ մի՛ օտար խորհրդովքն տրտմեցուցիչ. (Վրք. հց. ՟Բ։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Բ։ Լմբ. սղ.։)