to rot, to let rot, to corrupt, to render putrid, to putrefy, to spoil;
— or փտիմ, cf. Փտիմ.
ՓՏԵՄ ՓՏԻՄ. σήπω, κατασήπω, σήπομαι putrefacio, putrefio, computresco σαθρόω marcidum reddo. Փուտ առնել, լինել. փտեցուցանել. ապականել, եւ փտանալ, նեխիլ. ի փտութիւն դարձուցանել, եւ դառնալ. փտտեցնել, փտտիլ.
Փտեա՛ վաղվաղակի զամպարիշտս, եւ ծածկեա՛ յերկրի. (Յոբ. ՟Խ. 7։)
Փտես զցորեանն, եւ զքաղցեալս ոչ կերակրես. (Բրս. ընչեղ.։)
Ոչ ժամանակք մաշեն, եւ ոչ հող փտէ, այլ կայ մնայ միշտ անծախական. (Ոսկ. ես.։)
Ձիական թռչուն զծառս փտէ, եւ ջուր անձրեւոյ փտէ. (Մխ. առակ. ՟Ճ՟Խ՟Թ։)
Զմարմին փտեն եւ ապականեն գինւոյ նեխութիւնք։ Մեղք փտեցին զարարածս ձեռաց իմոց. (Մանդ. ՟Ժ՟Է։ Ոսկ. յաւետիս.։)
Փտեցան մարմինք իմ ընդ մորթով իմով։ Կոտորեալ արար զիս, փտեալ ընդարմացեալ։ նեխեցան եւ փտեցան վէրք իմ. (Յոբ. ՟Ժ՟Թ. 20։ ՟Ժ՟Զ. 8։ Սղ. ՟Լ՟Է. 6։)
Նեխի եւ փտի եւ հոտի։ փտեալ մարմինքըն նորոգին. (Վրք. հց. ՟Գ։ Յիսուս որդի.։)