adj.

cf. Քաջատոհմ.

adj.

Որ է ի քաջ կամ յազնիւ զարմէ. քաջատոհմիկ. պատուական. ազնուական.

Եկեղեցի ունելով փեսայ քաջազարմ, եւ ինքն եղեալ հարսն պանծալի։ Ըստ օրինի քաջազարմից առ ինքնակալն յունաց ածեալ լինէր։ Է՛ եւ մանուկ (դանիէլ) առաջնորդ երիտասարդաց երից քաջազարմիցն. (Սկեւռ. ես. եւ Սկեւռ. լմբ.։ Թէոփիլ. պհ.։)