ԱՅԲԵՆԱՒՈՐ կամ ԱՅԲԲԵՆԱՒՈՐ. ռմկ. Այբենարան, կամ քերականն, եւ պնակիտն տղայոց դպրոցի. էլիֆպէ, հէճէ.
Որպէս գիրն այբենաւորին յուսումն դպրութեանն. (Արշ. ԼԳ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | այբենաւոր | այբենաւորք |
| accusatif | այբենաւոր | այբենաւորս |
| génitif | այբենաւորի | այբենաւորաց |
| locatif | այբենաւորի | այբենաւորս |
| datif | այբենաւորի | այբենաւորաց |
| ablatif | այբենաւորէ | այբենաւորաց |
| instrumental | այբենաւորաւ | այբենաւորաւք |