that carries presents or offerings;
— լինել, cf. Ընծայաբերեմ.
Պատարագաբեր. որ բերէ եւ մատուցանէ ընծայս, որպէս սպասաւոր կամ հպատակ.
Եւ դու ընթա՛ ընդ մոգսն ընծայաբեր. (Լծ. ածաբ.։)
Առեալ զգանձսն՝ հրամայեաց սպանանել զընծայաբերսն. (Արծր. ՟Բ. 3։)
(Սոկր. ՟Ա. 13.)
Յընծայաբերացն ոմն, զորս ընտանիս կոչէ թագաւորն. իմա՛ նիզակակիր թիկնապահ. եւ այս վասն հոմաձայնութեան յն. բառիցս, տօ՛րօն, ընծայ. եւ տօ՛ռի, նիզակ։
cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐԵԼ։
ԸՆԾԱՅԱԲԵՐ ԼԻՆԵԼ. Ընծայս մատուցանել. ընծայել.
Ընծայաբեր լինել ճշմարիտ հաւատով՝ ամենասուրբ Երրորդութեանն։ Ընծայաբեր լինել Տեառն ըստ միոյ միոյ պարգեւին. (Յճխ. ՟Ե. ՟Ժ՟Բ։)
Գրեթէ բոլոր իսկ տարերքս ի միասին լեալ ընծայաբերք. (Խոր. վրդվռ.։)
Ընձայաբեր բագնեացն եղեալ. (Շ. վիպ.։)
Ոչ կարէ ընձայաբեր լինել Աստուծոյ. (Մաշկ.։)
Իրաւացի է իւրաքանչիւր ումեք ընծայաբեր յանձնէ լինել գերազարդս տօնի. (Ճ. ՟Ժ.։)
Լինի եւ հյց. խնդրով, որպէս Ընծայաբերել, կամ իբրու ընծայ մատուցանել իրս ինչ.
Ընծայաբեր լինիմ զծնունդս որովայնի իմոյ. (Ճ. ՟Ա.։)
Վասն ընծայաբեր լինելոյ նոցա զհաց պատարագին. (Լմբ. պտրգ.։)
ԸՆԾԱՅԱԲԵՐՍ ԱՌՆԵԼ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐ ԼԻՆԵԼ)
Ընծայաբերս առնէին նմա երիվարս ընտիրս. (Կաղանկտ.։)