adj.

ՉԱՆԱՐԴԱԳՈՒՐԴ եւ ՉԱՆԱՐԴԻ, կամ ՉԱՆՈՐԴԻ. Բառ անյայտ. որպէս Վատթար. անյագ ի չարիս. կամ Սինլքոր. չնչին. անարժան, եւ այլն.

Չանարդագուրդ նանրալեզու հայհոյիչք առն աստուծոյ. (Յհ. կթ.։)

Դադարեսցուք տժգոհ լինելով զբնութենէս ... եւ չանարդեացն բաշխելով տալով». այսինքն անբանից ընծայել զբան. (Փիլ. առ լիւս.։)

Ի ցուցումն անարգ եւ փցուն եւ չանարդի անձինս՝ հող եւ մոխիր զիս ասելով. (Տօնակ.։)

Ընկա՛լ զաղաչանս չարալլուկ չանորդոյս։ Վսերային վերամբարձեալ ծովս անտարացոյց՝ չանորդիս չարեաց։ Վերացո՛ ի վսերային չանորդւոյս զձաղանս մահու. (Բենիկ.։)

Չանարդագ, ստրուկ։ Չանարդագուրդ, առաւել ստրուկ։ Չանարդատիպ, աղքատաձեւ։ Չանարդի, անարժան». (Հին բռ.) որ են անստոյգ մեկնութիւնք։