incongruity, impropriety;
incapacity, insufficiency.
(լծ. յն. անարմօսդի՛ա). ἁναρμοστία. incongruentia. Պակասութիւն յարմարութեան. անմիաբանութիւն. անհամեմատութիւն. անդաշնակաւորութիւն. անզուգութիւն. ույկունսուզլուգ.
Առ ի լինել անյարմարութեան՝ բաւական է եւ մի աղի (քնարին) փոփոխել. (Սահմ. ՟Գ։)
Յարմարութիւն երկական է, որպէս դարձեալ անյարմարութիւն՝ քակտման եւ ապականութեան գոյ պատճառք։ Անհնար է ձայնակցութիւն ի յարմարութենէ եւ յանյարմարութենէ լինել երբէք. (Փիլ. լին.։)
Անյարմարութեամբ եւ վրիպանօք լցեալ է բանս. (Պիտ.։)
Անյարմարութիւն բանից. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անյարմարութիւն | անյարմարութիւնք |
| accusatif | անյարմարութիւն | անյարմարութիւնս |
| génitif | անյարմարութեան | անյարմարութեանց |
| locatif | անյարմարութեան | անյարմարութիւնս |
| datif | անյարմարութեան | անյարմարութեանց |
| ablatif | անյարմարութենէ | անյարմարութեանց |
| instrumental | անյարմարութեամբ | անյարմարութեամբք |