Արշաւիմ, Եցայ

ձ.

cf. ԱՐՇԱՒԵՄ, չ.

Ուշ եդեալ ի հանդէպ երեսացն եւեթ արշաւին։ Ընդ հանուր արշաւին։ Ընդ արեւմուտս արշաւիցին. (Եզնիկ.։)

Յանկարծ արշաւաին ի գլխոց ասպարիզաց. (Ոսկ. ես.։)

Վասն է՞ր բարձր ի նմանէ զոտս նորա, եթէ այլ արշաւեսցի նա. (Եփր. ծն.։)