to run;
to go quick and with impetuosity, to run as fast as possible;
to gallop;
to make an incursion or excursion, to pursue;
cf. Արշաւեմ.
τρέχω, ἑπιτίθεμαι, διώκω curro, invado, persaequor Ընթանալ. յարշաւս գնալ. արշաւանս դնել. խաղալ ի վերայ. յարձակիլ. դիմել. ասպատակել (որ է ձիով ընթանալ) պնդիլ զկնի. գրոհ տալ. վազել, վրայ վազել.
Արշաւել ի կողմանս հրէաստանի, կամ յերկիր նորա։ Արշաւեալս՝ յարձակեալս. (՟Ա. Մակ. ՟Դ 35։ ՟Թ 69։ ՟Բ. Մակ. ՟Ե 2։)
Իբրեւ զձայն կառավար ձիոց բազմաց՝ որ արշաւեն ի պատերազմ. (Յայտ. ՟Թ 9։)
Իցէ՞ թէ արշաւեսցեն երիվարք ընդ վէոմս. (Ամովս. ՟Զ 12։)
Արշաւեցին այլազգիք, յերկիրս։ Որո՞ւմ կողման արշաւեցեր (կամ արշաւեցէք) այսօր. (՟Ա. թգ 27։ ՟Ի՟Է 10։)
Արշաւել ի կողմանս պասից, կամ ի հռովմայեցւոց տէրութիւն, կամ զհետ երամակաց ցռուց, կամ փութանակի ի տեղին. (Ագաթ.։ Խոր. ՟Բ 62։ ՟Գ 55։ Փարպ.։)
Մինչդեռ արշաւեմբ, առ ի յետոյսն հակամիտեմ։ Մի՛ վախճանն անյարմար ի վերայ իմ արշաւեսցէ։ Արագ սուրհանդակք ընդ հեռաբնակ վայրս արշաւեցին. (Նար. ՟Հ՟Ա. ՟Ձ՟Բ. եւ Նար. առաք.։)
Այլաբանութեամբ ասի.
Ընդ հռւվմայեցւոց լեզուն խրոխտալով արշաւէ (այսինքն համարձակ խօսի)։ արտաքոյ արշաւել խորհրդոյս զօրութեան (արսինքն ի դուրս ելանել). (Լմբ. ստիպ. եւ Լմբ. ատ.։)
Ընդ ամենայն երկիւղ վաղվաղակի արշաւեցին. (որ եւ Վազել Զերկիւղիւ, այսինքն անցանել. Վրք. հց. ՟Դ։)
արշաւեմ եցի. cf. արշաւեցուցանեմ.