hy    |   fr

Արուեստաւորիչ

adj.

Որ արհեստաւորէ որպէս ճարտարապետ. յօրինիչ. հաստիչ.

Մի գիտեմք աստուած արարիչ երկնի եւ երկրի, ո՛չ անբան, այլ՝ ամենասուրբ եւ արուեստաւորիչ իւրով բանիւն, որով արար եւ ունի զարարածս. (Ղեւոնդ.։)