ԱՐՏԱՃԱՌՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱՃԱՌՈՒՄՆ. ὀμιλία sermo, disputatio, homilia Ճառ. խօսք. եւ Վիճաբանութիւն. խօսուածք, հակաճառութիւն.
Զնոյնն ասել աստուածաբանական արտաճառութեամբք ըստ պատշաճն պիտոյից. (Դիոն. թղթ.։)
Զառ հրեշտակս ըստ հաւատոց զաստուածս բանականս արտաճառունս. (Մաքս. եկեղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտաճառումն | արտաճառմունք |
| accusatif | արտաճառումն | արտաճառմունս |
| génitif | արտաճառման | արտաճառմանց |
| locatif | արտաճառման | արտաճառմունս |
| datif | արտաճառման | արտաճառմանց |
| ablatif | արտաճառմանէ | արտաճառմանց |
| instrumental | արտաճառմամբ | արտաճառմամբք |