Երկտիւ

s.

մ. Իբր Երկու տիւ, կամ զաւուրս երկուս.

Ոչ զմի օր առնեմք աղօթս, եւ ո՛չ զերկտիւ, եւ ոչ զերիր. (Ոսկ. կողոս.։) (Գրեալ էր, երկտի. որ եթէ չիցէ սխալ, լինի երկուք. որպէս մանկտի՝ է մանկունք։)