duplicity, state of that which is double or doubled.
διπλόη duplicitas Կրկին գոլն. եւ նմանութեամբ՝ Կեղծաւորութիւն.
Որ էապէսն է բարի, պարզ եւ մեկնակայ տեսիլ է բնութեամբ, ամենայն երկպատկութեան եւ առ ընդդէմն լծորդութեան օտար. (Նիւս. կազմ. ՟Ի՟Բ։)
Իսկ (Վանակ. յոբ.)
Կիտոսն ընդ ազգի ազգին ծառովք ննջէ ... վասն երկպատկութեան արտաքս ելանէ յեզերս ծովու». ա՛յլ ձ. երկպագութեան, կամ երկպակութեան. իմա՛, կա՛մ երկակենցաղն գոլ, եւ կամ զուգաւորութիւն, կամ կեղծաւորիլն ի նոյն միտս։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | երկպատկութիւն | երկպատկութիւնք |
| accusatif | երկպատկութիւն | երկպատկութիւնս |
| génitif | երկպատկութեան | երկպատկութեանց |
| locatif | երկպատկութեան | երկպատկութիւնս |
| datif | երկպատկութեան | երկպատկութեանց |
| ablatif | երկպատկութենէ | երկպատկութեանց |
| instrumental | երկպատկութեամբ | երկպատկութեամբք |