cf. Զանգիտանք.
cf. ԶԱՆԳԻՏՈՒԹԻՒՆ.
Երկիւղիւ ըմբռնիլ, եւ զանգիտման ախտիւ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Պղերգանաց հետեւել, եւ զանգիտմամբ ամփոփել. (Պրպմ. Լ՟։)
Զանգիտումն եւ յանդգնութիւն ի սրտմտականէն լինի. (Մաքս. ի դիոն.։)
Ոչ գոյ սմա հաղորդութիւն առ զանգիտումն. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զանգիտումն | զանգիտմունք |
| accusatif | զանգիտումն | զանգիտմունս |
| génitif | զանգիտման | զանգիտմանց |
| locatif | զանգիտման | զանգիտմունս |
| datif | զանգիտման | զանգիտմանց |
| ablatif | զանգիտմանէ | զանգիտմանց |
| instrumental | զանգիտմամբ | զանգիտմամբք |