Զանխլանամ, ացայ

չ.

եւ դիմ. ԶԱՆԽԼԱՆԱՄ λανθάνω, λήθω lateo որ եւ ԱՆԽԼԱՆԱԼ. (իբր առ խուլս ընդ լռութեամբ մնալ) Թաքչիլ, ծածկիլ, անյայտանալ, անգիտելի մնալ. ծածկըւիլ, չգիտցուիլ.

Մի՛ գուցէ զանխլասցի ի մէնջ եւ չարագոյն անիրաւութեանցն պարսաւանք. (Պիտ.։)

Ի մէնջ զանխլանալ կարծէին. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Յաչաց մարդկան եւ յԱստուծոյ զանխլանալ կարծէին. (Մխ. երեմ.։)

Զանխլանայ նմա յէիցս եւ ոչինչ. (Պրպմ. ՟Ի՟Է։)

Զանխլացի՛ր, եւ թաքո՛ զանձն քո։ Անդ զանխլանայ յամենեցունց. (ՃՃ.։)

Զանխլանալ կամիմ յամենայն երկնային զօրութեանցս. քեզ միայնում յայտնեմ. (Ոսկ. յաւետիս.։)

Բազում ինչ զանխլացեալ թաքչի. (Լմբ. պտրգ.։)

Բազում ինչ եւ գերագունիցն էութեանց զանխլացաւ, եւ միայն հաւաստեաւ գիտելի է ամենիմաստի եւ իմաստնացուցչի Աստուած պետութեանն. (Դիոն. եկեղ.։)

Զանխլացաւ յաչս նոցա բանն Աստուծոյ եղեալ մարմին. (Մեկն. ղեւտ.։)

ԶԱՆԽԼԱՑԵԱԼ ԼԻՆԵԼ. Նոյն ընդ վ.

Զանխլացեալ լինէր բանն։ Ոչ փութացաւ, զի անխլացեալ լիցի. (ՃՃ.։)

ն.

ԶԱՆԽԼԱՆԱԼ. ն. λήθομαι, λανθάνομαι obliviscor, ignoro, minime adverto, latet me Անգիտանալ. մոռանալ. անգէտ ձեւանալ. պատրուակել. թաքուցանել զանձն կամ զխորհուրդն որպէս խուլ. եւ Խաբել անձամբ զանձն. չգիտնալ, չգիտցօղ ձեւանալ.

Այլեւ զահ երկիւղի ամիրապետին ոչ զանխլանայր. (Յհ. կթ.։)

Կամաւ զանխլանան զառիթն լինել մեղաց մարդկան։ Իսկ նա որ ամբարտաւանն է (սատանայ), զանխլանայ ի դատապարտութենէն. (Լմբ. սղ.։)

Ճանապարհորդեալ՝ զանխլանալով զխորհուրդսն յեղբարցն. (Ճ. ՟Բ.։)

Զանխլանայր՝ որպէս ոչ գիտելով զեղեալսն. (Սոկր.։)

Ընկերին դաւաճանիցէ, զանխլացեալ զինքն, զի ինքեան նախ առաջին զդարանակալութիւնն գործէ. (Ածաբ. ժղ.։)

Յորմէ ամենեւին անգիտանան նոքա՝ կամաւորապէս զանխլացեալ. (Շ. յուդ. ՟Է։)

Զի մի՛ ի մոլորելոցն պատրանս արկեալ զմեզ՝ զանխլասցուք. (Պրպմ. ՟Լ՟Ե. եւ ՟Ժ՟Բ։ Մի՛ զախլասցուք ինքեանց (այսինքն անձանց). Դիոն. ածայ.։)

Զանխլանան ինքեանց. (Նիւս. բն.։)

Կամ ἑπιλανθάνομαι որպէս Ի մոռացօնս կամ ուշամոռաց լինել. գտանի գրեալ եւ Զանխելանալ, կամ Անխելանալ.

Ոչ ի վեր ելանելով ի մարդկայնոցս, այլ որպէս զանխելացեալ, եթէ քեզ յաղագս Աստուածայնոյն է բանս. (Կիւրղ. գանձ.։)