cf. ԶՈՒԱՐԹԱՄՏՈՒԹԻՒՆ;
Տխրութեան զուարթմտութիւն. այսինքն փոխարկիչ ի զուարթութիւն։ (Եպիփ. խչ.)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | զուարթմտութիւն | զուարթմտութիւնք |
accusatif | զուարթմտութիւն | զուարթմտութիւնս |
génitif | զուարթմտութեան | զուարթմտութեանց |
locatif | զուարթմտութեան | զուարթմտութիւնս |
datif | զուարթմտութեան | զուարթմտութեանց |
ablatif | զուարթմտութենէ | զուարթմտութեանց |
instrumental | զուարթմտութեամբ | զուարթմտութեամբք |