hy    |   fr

Զուարթմտութիւն

cf. ԶՈՒԱՐԹԱՄՏՈՒԹԻՒՆ;
Տխրութեան զուարթմտութիւն. այսինքն փոխարկիչ ի զուարթութիւն։ (Եպիփ. խչ.)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif զուարթմտութիւն զուարթմտութիւնք
accusatif զուարթմտութիւն զուարթմտութիւնս
génitif զուարթմտութեան զուարթմտութեանց
locatif զուարթմտութեան զուարթմտութիւնս
datif զուարթմտութեան զուարթմտութեանց
ablatif զուարթմտութենէ զուարթմտութեանց
instrumental զուարթմտութեամբ զուարթմտութեամբք